Nieuw-Zeeland heeft iets meer dan 4 miljoen inwoners, van wie 70% op het Noordereiland woont. Auckland is met een miljoen inwoners de grootste stad. In Wellington wonen ongeveer 380.000 mensen. Op het Zuidereiland zijn Christchurch en Dunedin de grootste steden, met respectievelijk 350.000 en 130.000 inwoners. De meeste Nieuw-Zeelanders zijn van Britse afkomst. Nederland is met 35.000 emigranten een goede tweede. De Maori vormen ongeveer 16% van de bevolking. Van hen woont iets meer dan 90% op het Noordereiland. Gemengde huwelijken tussen Maori en blanke Nieuw-Zeelanders zijn talrijk.
Auckland maakt een explosieve groei door. Een probleem vormen de meer dan honderdduizend immigranten, afkomstig van eilanden in de Stille Oceaan, die zonder veel moeite Nieuw-Zeeland mogen binnenkomen. Deze voormalige inwoners van onder andere Tonga, Tokelau, Niue en de Cookeilanden hopen op een baan en welvaart. Maar aangezien de meeste van hen nauwelijks scholing hebben genoten, valt hun droom meestal snel in duigen. Ook Aziaten weten Nieuw-Zeeland te vinden. Vooral in de jaren voor de machtsovername van Hongkong door China kwamen kapitaalkrachtige Hongkong-Chinezen. Nu steken steeds meer Kiwi’s de Tasmanzee over naar buurland Australië voor betere woon- en werkomstandigheden.
Kiwi Way of Life
Kiwi’s zijn gastvrij, vriendelijk ontspannen en vooral heel gewoon. Het lijkt wel of Nieuw-Zeelanders niet willen opvallen. Ze steken elkaar in ieder geval niet qua kleding naar de troon. Dragen ze op hun werk nog gepaste kleding, in hun vrije tijd is alles geoorloofd. Kiwi’s voelen zich het prettigst op blote voeten, in korte broek en T-shirt. Zo drinken ze een biertje in de pub, gaan ze naar feestjes en winkels. Stress en hectiek komen in het woordenboek van de Kiwi niet voor. Zelfs in een grote stad als Auckland oogt het straatbeeld verre van hectisch. Zelfs hun taalgebruik is ongecompliceerd. Kiwi’s hebben veel eigen woorden en de neiging alles af te korten. Ze spreken elkaar bij de voornaam aan. In een ontmoeting volgt een vriendelijk ‘How are you today?’, gevolgd door het standaardantwoord ‘Not too bad’. Kom dus niet met een moeilijk levensverhaal. Het lijkt een wat voorgeprogrammeerde begroeting, maar het klinkt een stuk persoonlijker en vriendelijker als het stugge Hollandse ‘Dag’.
Dat driekwart van alle Nieuw-Zeelanders Britse voorouders heeft, is in het dagelijkse leven goed te zien. De Union Jack wappert nog steeds mee op de vlag, Queen Elizabeth II siert de munten en het verkeer rijdt links. Overigens staan Kiwi’s bekend om hun roekeloze rijgedrag, waardoor er net zoveel verkeersdoden vallen als in Nederland. Opmerkelijk omdat ons land vier maal meer mensen telt. Buschauffeurs dragen in de zomer korte broeken, scholieren gaan in uniform naar school en ouderen, in smetteloos witte outfit, spelen een partijtje bowls op gemillimeterde gazons.
Het aangename klimaat en de vele spectaculaire landschappen zorgen ervoor dat Kiwi’s hun vrije tijd buitenshuis doorbrengen. Zwemmen, zonnen en barbecueën op het strand vormen een perfecte combinatie. Verder houden ze van wandelen, paardrijden en mountainbiken.
Cultuur
Er is overduidelijk een Europese en een Maori-cultuur. De Europese cultuur vertoont typisch Engelse en Schotse elementen. Vooral op het Zuidereiland, met name in Dunedin en Invercargill, worden Schotse folkloristische gebruiken in stand gehouden. Regelmatig worden de kilts en de doedelzakken uit de kast gehaald. In veel restaurants staat het Schotse gerecht haggis op het menu. Elders houden bijvoorbeeld Nederlandse en Joegoslavische clubs folkloristische feesten uit hun vaderland in stand.
De Maori-cultuur is een voor veel Europeanen onbekende cultuur. Breng daar tijdens je reis verandering in. Rotorua op het Noordereiland is het kloppend hart van de Maori-cultuur. Veel hotels en Maori-ontmoetingshuizen organiseren een hangi in combinatie met Maori-zang en -dans. Een hangi is een maaltijd waarbij het vlees, de vis en de groenten in de hete grond zijn gaargestoomd. Een bezoek aan een Maori-concert is een goede manier om kennis te maken met hun traditionele muziek en dans. De vrouwen en de mannen zingen en dansen meestal gescheiden. De vrouwen zingen slaapliederen voor kinderen en klaagliederen voor de overledenen. Bij de poi-dans zwaaien de vrouwen met ballen van vlas aan een touwtje. Bij de mannen is de haka heel spectaculair. Het is een oorlogsdans, waarbij het ritme wordt aangegeven met handgeklap of gestamp. Er wordt door de dansers flink geschreeuwd en regelmatig wordt de tong uitgestoken. In het verleden moest de haka tegenstanders angst inboezemen.
Op het Noordereiland is veel Maori-architectuur te zien, zoals ontmoetingshuizen en kerken. Ze zijn verfraaid met kunstig houtsnijwerk en mooi geweven panelen. De mannen zijn traditioneel de houtbewerkers en snijden in het hout op stilistische wijze goden en voorouders uit. Kenmerkend is het driehoekige hoofd met grote ogen, wijd geopende mond en uitgestoken tong. De vrouwen zijn kundig in het weven. Het houtbewerken en weven wordt aan nieuwe generaties doorgegeven. Een belangrijk opleidingscentrum is te bezoeken in het Whakarewarewa-park in Rotorua.
Bron: Wikipedia